Ρίτσος

Γεννήθηκε στη Μονεμβασιά. Ο πατέρας του ήταν κτηματίας, αλλά έχασε την περιουσία του και πολύ νωρίς ο ποιητής δυστύχησε οικονομικά. Για να ζήσει έγινε χορευτής σε επιθεωρησιακό μπαλέτο (1930) αφού φοίτησε στη σχολή Μοριάνοφ.

Γρήγορα το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ποίηση και στα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής του. Οι νέες ιδέες του ήταν μαρξιστικές. Αυτές οι ιδέες στάθηκαν αφορμή για περιπέτειες. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και εκτοπίστηκε πολλές φορές. Τόποι εξορίας του υπήρξαν η Μακρόνησος και ο Άγιος Ευστράτιος παλιά, η Γυάρος, η Λέρος και η Σύρος στην επταετία της χούντας. Η ζωή του ποιητή υπήρξε ταραγμένη και περιπετειώδης. Χαρακτηρίζεται από ασθένειες και πολιτικές διώξεις. Σίγουρα όλη αυτή η ένταση, επηρέασε την ποίηση του.

Ο Ρίτσος ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη μουσική. Τιμήθηκε με το πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης το 1956, ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. το 1975 και τον πανεπιστημίου Αθηνών το 1987.

Διακρίθηκε όμως και με πολλά βραβεία.

Πρώτο Κρατικό Βραβείο ποίησης "Η Σονάτα του σεληνόφωτος" (1956)
"Μέγα διεθνές βραβείο ποίησης" (Βέλγιο, 1972), διεθνές βραβείο "Γκεόργκι Δημητρώφ". (Βουλγαρία, 1975),
μέγα βραβείο ποίησης "Αλφρέ ντε Βινύ" (Γαλλία, 1975),
διεθνές βραβείο "Αίτνα-Ταορμίνα" (Ιταλία, 1976),
"βραβείο Λένιν" (ΕΣΣΔ, 1977),
διεθνές βραβείο "Μποντέλο" (1978).

Πέθανε στην Αθήνα, στις 11 Νοεμβρίου του 1990.