Βάφτιση
Βάπτιση το μυστήριο με το οποίο γίνεται ο άνθρωπος χριστιανός και εισέρχεται στη χριστιανική ζωή. Ακόμα στη Καινή Διαθήκη ο Χριστός αναφέρεται στη βάπτιση ως πνευματική αναγέννηση. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Χριστού το βάπτισμα εξαλείφει τις αμαρτίες, ξαναδίνει τη χάρη που είναι συμμετοχή στη ζωή του θεού. Με το βάπτισμα ο άνθρωπος γίνεται υιός του θεού.
Είναι μεγάλη τιμή και ξεχωριστό προνόμιο το να είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Η ένταξη μας στην αγία ποίμνη της Εκκλησίας γίνεται με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Το σύστησε ο ίδιος ο Κύριος με την εντολή που έδωσε στους μαθητές του να βαπτίζουν τους ανθρώπους στο όνομα του Πατρός του Υιού και Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος βαπτίστηκε και η βάπτιση του έγινε τύπος του δικού μας Βαπτίσματος.
Στη πρώτη χριστιανική εποχή οι άνθρωποι βαπτίζουν μεγάλοι, όπως γίνεται σήμερα στις χώρες της Ιεραποστολής και στην Ελλάδα με αρκετούς πρόσφυγες.
Έτσι ήταν απαραίτητη η κατήχησή τους, που κρατούσε τρία χρόνια. Τη νύχτα του Πάσχα βαπτίζονταν ομαδικά. Ανάλογα με το στάδιο της κατήχησής λέγονταν:ακροώμενοι, κυρίως κατηχούμενοι και φωτιζόμενοι.
Οι πρώτοι άκουγαν το λόγο του θεού χωρίς άλλη υποχρέωση. Οι δεύτεροι παρακολουθούσαν το πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας με την υποχρέωση να ζουν χριστιανικά και οι τρίτοι ήταν εκείνοι που τους χώριζαν από το Βάπτισμα λίγες βδομάδες. Αλλά και μετά συνεχιζόταν η διδασκαλία πιο συστηματικά για τους νωεοφώτιστους. Όταν επικράτησε ο νηπιοβαπτισμός η κατήχηση ανατέθηκε στον ανάδοχο και στους γονείς.
 Πριν αρχίσει το Βάπτισμα ο ιερέας και ο αναδοχος,κρατωντας στην αγκαλια του το νηπιο,στεκονται στον προναο.Ο ιερεας,αφου σφραγισει το προσωπο του παιδιου στο ονομα της Αγιας Τριάδος με το σημείο του σταυρού και εκφωνήσει το ονομα,διαβαζει ορισμενες ευχες.   
 Στην συνέχεια με στραμμένο το νήπιο προς τη δύση,γινεται η αποταξη,η αποκηρυξη του σατανά. Ακολουθεί, με στροφή προς την ανατολή, που είναι το φωτεινό βασίλειο του Χριστού και η σύνταξη με αυτόν. Η παράδοση στην αγκαλιά του Χριστού επισφραγίζεται με την απαγγελία του συμβόλου της Πίστεως.
Τέλος, όπως λέει η τελευταία ευχή, παρακαλείται ο Θεός να προσκαλέσει το δούλο του στο άγιο φώτισμα και να τον αξιώσει της μεγάλης του χάρης.
Η σύντομη αλλά σημαντική τελετή υπογραμμίζει και το ρόλο του αναδόχου. Ομολογεί για λογαριασμό του παιδιού την πίστη της Εκκλησίας, που πρέπει να’ναι σαρκωμένη και έκδηλη στη ζωή του. Αυτή θα δει το παιδί, όταν μεγαλώσει, και αυτή θα μιμηθεί.
Μετά ακολουθεί η καθαυτό τελετή του βαπτίσματος. Πρώτα αγιάζεται το νερό και ευλογείται το λάδι με ευχές. Έπειτα λαδώνεται το παιδί από τον ιερέα και στην συνέχεια βυθίζεται τρείς  φορές  στην κολυμβήθρα. Η τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο νερό της κολυμβήθρας σημαίνει τη συμμετοχή του βαπτιζομένου στην τριήμερη ταφή και την Ανάσταση του Χριστού. Στην συνέχεια χρίζεται με άγιο μύρο, και το ντύνουνε στα ολόλευκα. Ανήκει πια στο Χριστό και στην Εκκλησία.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στο Βάπτισμα έχουν τη σημασία τους. Το νερό με τις ιδιότητες του καθαρισμού, της καταστροφής και της ζωτικότητας συμβολίζει αυτά που γίνονται:ο πιστός καθαρίζεται από την αμαρτία, θάβει τον παλιό άνθρωπο και αναγεννιέται σε μια νέα ζωή. Αλείφεται με λάδι, όπως οι αθλητές της πάλης, γιατί θα παλέψει ενάντια στο κακό και στην αμαρτία. Έχουμε  ακόμη μια συμβολική πράξη: το κόψιμο λίγων τριχών από το κεφάλι, από τέσσερα σημεία σε σχήμα σταυρού. Συμβολίζει αφενός μεν μια μικρή θυσία του βαπτιζόμενου στο Λυτρωτή του και αφετέρου ότι ο νέος χριστιανός ανήκει πλέον στο Χριστό όπως οι δούλοι στην αρχαία εποχή που με την κούρα ανήκαν στον κύριό τους.
Για όλους μας το βάπτισμα ενός παιδιού είναι σημαντικό γεγονός της ζωής του και μια ωραία οικογενειακή γιορτή. Για την Εκκλησία όμως έχει ευρύτερες διαστάσεις:πολιτογραφεί και εγγράφει στα μητρώα της ένα ακόμη μέλος της. Ένα νέο λιθαράκι μπαίνει στην οικοδομή της. Όταν ο ιερέας, ο ανάδοχος και το παιδί περιφέρονται γύρω από την κολυμπήθρα, ψάλλεται ο στιχος «Όσοι εις Χριστον εβαπτίσθητε, Χριστον ενεδύσασθε»