Το Μυστήριο του γάμου
Το μυστήριο του γάμου είναι, για την εκκλησιά η ένωση του άνδρα και της γυναίκας <<εις σάρκα μίαν >>. Η φράση αυτή δεν εκφράζει μόνο την ψυχοσωματική ένωση των δύο συζύγων μέσα από την ευλογία του Θεού , αλλά και το όραμα για μια κοινωνία ζωής των συζύγων και για το μοίρασμα της χαράς και της λύπης. Ο βασικός σκοπός της ένωσης αυτής είναι η τελείωσης των συζύγων στο ψυχολογικό βιολογικό και ηθικό επίπεδο. Η απόκτηση παιδιών δεν είναι ο πρώτος και μοναδικός σκοπός του γάμου. Τα παιδιά είναι το φυσικό επακόλουθο της αγαπητικής σχέσης των συζύγων. Έτσι δημιουργείτε η οικογένεια και τονίζετε ότι ο γάμος είναι κοινωνία προσώπων. Η σημαντικότερη στιγμή του μυστηρίου του γάμου είναι όταν ο ιερέας ενώνει τα χέρια των νυμφευόμενων ( είναι η λεγόμενη <<άρμοση των χειρών>> ). Η ωραία αυτή συνήθεια σημαίνει την αδιάσπαστη ένωσή τους αλλά και την τιμή που δείχνει στο νέο ζευγάρι ο Θεός ,ο οποίος οδηγεί τη γυναίκα προς τον άνδρα ως νυμφαγωγός , όπως κάποτε είχε οδηγήσει την Εύα προς τον Αδάμ.
Κατά την διάρκεια του μυστηρίου ο ιερέας ευλογεί τα στέφανα και υπενθυμίζει στους νυμφευόμενους τις υποχρεώσεις του ενός προς τον άλλο . στο τέλος χορεύουν τον χορό του Ησα’ί’α , οπότε το πλήθος τους ραίνει με ροδοπέταλα και με ρύζια . Στο βιβλίο της γένεσης ο Θεός με την ευλογία το πρώτο ζευγάρι. Η Εύα δεν ήταν για τον Αδάμ ένα ξένο σώμα, αλλά σάρκα από τη σάρκα του, συμπορευτής του στο δρόμο για την τελείωση και την ένωση με το Θεό. Η αρχική αυτή ενότητα και η κοινή πορεία του ζεύγους διασπάστηκε από την πτώση του ανθρώπου. Έτσι άρχισαν οι έχθρες και οι εγωιστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ του άντρα και της γυναίκας. Ο Χριστός, όμως, ευλογώντας την τους μέσα στο γάμο, μεταμορφώνει τα αποτελέσματα της πτώσεις σε κοινωνία του ανδρόγυνου μεταξύ τους και με τον Θεό.
Κατά την τέλεση του μυστηρίου του Γάμου χρησιμοποιούνται υλικά στοιχεία, ως σύμβολα κάποιων βαθύτερων αληθειών.
1. Τα δακτυλίδια είναι η σφραγίδα της ένωσης αλλά και η έκφραση της σταθερό τητας της σχέσης, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλοπροσφοράς των συζύγων.
2. Τα στεφάνια αποτελούν την επιβράβευση για την εντιμότητα της ζωής των νυμφευόμενων μέχρι το Γάμο. Οι σύζυγοι στεφανώνονται ως άρχοντες, διότι αποκτούν και πάλι τη θέση του συνδημιουργού του Θεού μέσα από τη γέννηση των παιδιών τους.
3. Το κοινό ποτήριο μας θυμίζει, ότι κάποτε το μυστήριο του Γάμου γινόταν μαζί με τη Θεία Ευχαριστία και ότι οι νεόνυμφοι μεταλάμβαναν. Υπενθυμίζει, επίσης, ότι οι σύζυγοι θα έχουν πλέον κοινή συμμετοχή στις χαρές και στις λύπες.
4. Ο χορός γύρω από το τραπέζι με το τροπάριο «Ησαΐα χόρευε…» εκφράζει τη χαρά και το πανηγυρικό αίσθημα που συνοδεύει το Γάμο. Επίσης έκφραση ευχής για την ευτεκνία και την προκοπή του ζεύγους είναι το ρύζι που ρίχνεται κατά τη διάρκεια του χορού.